చిన్ననాటి కథలు-1

సౌమ్య గారి 'ఏడుచేపల' కథ, మధురవాణి గారి 'మిరపకాయ పొట్టోడీ' కథ నా చిన్ననాటి జ్ఞాపకాలను వెలికితీసాయి.
ఈ కథ పిల్లలకు తప్పక నచ్చుతుంది.చిన్నప్పుడు నాకెంతో నచ్చిన (ఇప్పటికీ ఇష్టం అనుకోండి) కథలలో ఇదొకటి.

అనగనగా ఒక రాజుగారుండేవారు. ఆ రాజుకు ఇద్దరు భార్యలు, పెద్ద భార్యకు ఒక్క వెంట్రుక, చిన్న భార్యకు రెండు వెంట్రుకలు. రాజుగారికి ఈ కారణం చేత చిన్నభార్యంటేనే ఇష్టం, పెద్ద భార్యను చిన్నచూపు చూసేవాడు. చిన్నరాణి ఎలాగోలా పెద్దరాణిని ఊరినుండి పంపించెయ్యాలని చూస్తూ ఉంటుంది. ఒకనాడు చిన్నరాణి అందంగా ముస్తాబయ్యి, తన రెండు వెంట్రుకలతో పేద్ద జడ అల్లుకుని రాజుగారి దగ్గరకు వెళ్ళి పెద్దరాణి మీద పితూరిలు చెప్పి పెద్దరాణిని వెళ్ళగొట్టిస్తుంది.
పాపం పెద్దరాణి ఊరు వదిలి ఏడ్చుకుంటూ వెళ్తూ ఉంటే దారిలో చెట్టుకు కట్టేసిన గుర్రం, దానికి దూరంగా గడ్డిమోపు కనిపిస్తాయి. ఆ గుర్రం 'నాకు ఆకలిగా ఉంది, గడ్డిమోపు చూస్తే నాకు అందకుండా ఉంది. కాస్త ఇటు పక్కకు జరిపితే నీ మేలు మరిచిపోనులే' అని బ్రతిమాలుతుంది. రాణి 'ఓ దానికేం భాగ్యం' అని గడ్డి గుర్రానికి వేసి ముందుకు పోతుంది. అలా వెళ్ళగా వెళ్ళగా ఒక చోట చీమలు దారికి అడ్డంగా బారులు తీరి కనిపిస్తాయి. 'మమ్మల్ని తొక్కకుండా చుట్టూ తిరిగి వెళ్ళిపో, నీకు పుణ్యం ఉంటుంది' అని దీనంగా వేడుకుంటాయి. రాణి అలానే అని చుట్టూ తిరిగి వెళ్తుంది. ఇంకొంచెం దూరం వెళ్ళేసరికి ఒక చాకలివాడు కనిపిస్తాడు 'ఏవమ్మా కాస్త ఈ చీరలు ఆరవేయటంలో సాయం చేసావంటే నీ పుణ్యం ఊరకే పోదులే' అంటాడు. 'సరే అలాగే' అని రాణి సాయం చేసి వెళ్తుంది. మరి కాస్త దూరం వెళ్ళేసరికి ఒక చెట్టు కింద తపస్సు చేసుకుంటూ ఒక ముని కనిపిస్తాడు. ఆ ముని దగ్గరకు వెళ్ళి రాణి తన కష్టాలను చెప్పుకుని ఏడుస్తుంది. ఆ ముని అప్పుడు జాలిపడి ఒక పండును రాణికి ఇచ్చి దాన్ని తిని పక్కనున్న సరస్సులో మూడు సార్లు మనగమంటాడు. రాణి మునికి దణ్ణం పెట్టుకుని సరస్సులో మూడు మునకలు వేసేసరికి పట్టులాంటి ఒత్తైన జుత్తు వచ్చేస్తుంది. పరమానందంతో మునికి కృతజ్ఞతలు చెప్పుకుని ఊరికి బయలుదేరుతుంది. దారిలో చాకలివాడు కనిపించి రాణికి పట్టువస్త్రాలు ఇస్తాడు. అవి కట్టుకుని ముందుకు వెళ్తూ ఉంటే చీమలు తమకు చేసిన మేలుకు ప్రతిగా తమ పుట్టలో దాచిన నగలను తీసి రాణికి ఇస్తాయి. అవి అలంకరించుకుని ఇంకాస్త ముందుకెళ్ళేసరికి గుర్రం కనపడి 'నిన్ను మీ ఊళ్ళోకి తీసుకెళ్తాను ' అని చెప్పి ఎక్కించుకుంటుంది. ఆ గుర్రం ఎక్కి మంచి నగలతో పట్టు వస్త్రాలతో దేవకన్యలా వెలిగిపోతున్న రాణిని అంతఃపురంలోంచి రాజు చూసి తన తప్పును క్షమించమని చెప్పి, సాదరంగా లోపలికి తీసుకువెళ్తాడు. ఈ సంగతి తెలుసుకున్న చిన్న రాణి, పెద్ద రాణి దగ్గరకు వెళ్ళి ముని సంగతి తెలుసుకుని, తాను కూడా ముని దగ్గరకు బయలుదేరుతుంది.

దారిలో గుర్రం దాణా పెట్టమని అడిగితే 'రాణిని నాకే పని చెప్తావా' అని దాపులనున్న కర్ర పుచ్చుకుని గుర్రానికి నాలుగు వడ్డించి మరీ ముందుకెళ్తుంది. కొంత దూరం వెళ్ళాక చీమలు కనిపించి తమను తొక్కవద్దని అడిగితే 'నా దారికి అడ్డంగా ఉన్నార'ని చీమలను తొక్కుకుంటూ వెళ్ళి సాయమడిగిన చాకలి బట్టల్ని చిందరవందర చేసి మునిని కలుసుకుని దొంగ కన్నీళ్ళతో వేడుకుంటుంది. ముని ఇచ్చిన పండు తిని, మూడు సార్లు మునిగితేనే పెద్ద రాణికి అంత జుత్తు వచ్చింది, ఐదు సార్లు మునిగితే ఇంకెంత వస్తుందో అని అత్యాశతో ఐదు సార్లు మునుగి లేచేసరికి ఉన్న రెండు వెంట్రుకలు కాస్తా ఊడిపోయి బోడిగుండైపోతుంది. ఏడ్చుకుంటూ తిరిగి వస్తున్న రాణిపై కోపంతో బురద పూస్తాడు చాకలి, చీమలు కసి తీర కుట్టి వదిలిపెడతాయి, గుర్రం సుబ్బరంగా కుమ్మి కుమ్మి పంపుతుంది. ఆ అవతారంతో ఊర్లోకి అడుగుపెట్టిన రాణిని చూసి ప్రజలందరూ పిచ్చిది అనుకుని ఊర్లోనుంచి తరిమేస్తారు. కథ కంచికి మనమింటికి.